στάμενα

τα, ΝΜ

1. νομίσματα

2. κινητή ή ακίνητη περιουσία

νεοελλ.

παροιμ. α) «τα στάμενα δεν είναι στάμνες» — λέγεται για δύο πράγματα που μπορεί να έχουν ομοιότητα μεταξύ τους αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά ως προς την αξία τους

β) «τών ακριβών τα στάμενα σε χαροκόπου χέρια» — η περιουσία τών φιλάργυρων πέφτει συνήθως σε χέρια σπάταλων κληρονόμων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἱστάμενα, μτχ. τού ἵσταμαι με σίγηση τού αρκτικού ι-].